Robię, co mogę

Dzień Dziecka za nami.

Ja już dzieckiem nie jestem, ale są dziewczynki.

Dzięki nim to życie ma jeszcze dla mnie sens.

Dzięki nim jeszcze chce mi się wstawać rano z łóżka.

Dzięki nim śmieję się niemal beztrosko.

Dzięki nim mam komu robić prezenty w tym Dniu.

I w każdym innym też.

Bo jestem prezentową wariatką.

Ciotką kompletnie zakochaną w swoich dwóch księżniczkach.

I tak sobie myślę,

że chyba próbuję trochę zastąpić im Babcię.

Kocham je za nas obie.

Prezenty robię od nas obu.

Bo ich Babcia, gdyby mogła, gdyby żyła...

Dałaby im gwiazdkę z nieba.
Albo dwie.

I morze miłości.

To nigdy, nigdy nie będzie to samo.

Ale robię, co mogę, Mamuś.