Zmiany, zmiany

Odkąd Ciebie nie ma,

każdą stratę przeżywam boleśniej.

Bo straciłam tak wiele.

I każda kolejna możliwość straty

wywołuje wręcz paniczny lęk

we mnie.

Musiałam pożegnać dział i zespół,

z którym spędziłam ponad dwa lata.

Niemal tyle, ile Ciebie nie ma.

Tyle wspomnień, tyle chwil.

Tyle świetnych znajomości.

Kilka bezcennych przyjaźni.

Jutro zaczynam coś nowego.

Chcę wierzyć, że dobrego i fajnego.

Ale jednak żal i smutno

mi dziś.

I jedyne czego teraz potrzebuję,

to obgadać wszystko z Tobą.

Jak dawniej.

Ale przecież nie mogę.